Vandaag was het dag van de leerkracht. Gisteren vroeg ik zoon om voor deze gelegenheid een mooie tekening te maken voor de juf, maar meneertje had geen zin. Het was daarna uit mijn gedacht verdwenen tot vanmorgen. Vliegensvlug heb ik dan maar een gedichtje gemaakt en een mooie zonnebloem uit de tuin gehaald. Het gedicht ging als volgt:
Liefste juf,
Vandaag is een dag
dat u zeker feesten mag.
Een bloemetje hier, een “dank je” daar,
Het is misschien maar een klein gebaar,
Voor wat u voor ons doet het ganse jaar.
Daarom 365 dikke zoenen
Voor elke leuke dag
van één van jouw kapoenen.
T.
Zoon gaat normaal 's morgens meteen spelen als ik hem aan de schoolpoort afzet, maar dat was vandaag natuurlijk niet het geval. Hij was er zo op gebrand om de verrassing aan de juf te geven, dat hij van mijn zijde niet wou wijken. Mama had er niet aan gedacht dat op vrijdag een andere juf het eerste uur sportles geeft. Grote tranen natuurlijk! Hij was zo vvveeerdriiiitig snik. Nu moest ik een histerisch manneke achterlaten, als dat maar goed kwam.
Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, want hij mocht na de turnles met zijn juf een vaas gaan zoeken om de zonnebloem in te zetten. Zo fier dat hij was. De laatste weken heb ik afgezien met hem, ik zal het maar peuterpuberteit noemen zeker, maar vandaag was het net een venteke met een hart van peperkoek. *Zucht*
update: zoon heeft na thuiskomst, tot vaders jolijt, de gordijnen naar beneden getrokken (daarmee ook nog de bevestigingen uit de muur gehaald) en het terras een sproeibeurt gegeven, maar voor de rest is het een lief manneke! Vandaag veiligheidshalve vroeg in bed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Wat een lief gedichtje voor juf , je hebt talent en hangen de gordijnen alweer ??:):):)
Alles hangt weer netjes op zijn plaats, hopelijk voor een lange tijd :)
De kunst van het herstellen leert hij later wel.
Fijn :):)
attent van jullie én van hem om de juf eens in de bloemen te zetten.
Een reactie posten