Het is me het weekje al geweest
Maandag
Een vriend legt een examen af waar hij een jaar veel voor heeft opgeofferd en gezwoegd. De hele dag loop ik als een kip zonder kop rond, wachtend op een telefoontje met het resultaat. Om 16u30 het verlossend berichtje : geslaagd! Een uur later rijden we er gewapend met een fles champagne naar toe, die lijkt een beetje nietig tegen het exemplaar dat op tafel staat, maar het is het gedacht dat telt. Een gezellige avond.
Dinsdag
Weer een fantastische nacht achter de rug (ironie ten top). Buiten een bezoek aan de winkel en strijken staat er niet veel op het programma.
Woensdag
Man is gaan karten met vrienden, ik besluit op tijd te gaan slapen om een beetje bij te slapen. Terwijl ik met gsm alias wekker op weg ben naar de trap krijg ik telefoon van een onbekend nummer. Het blijkt mijn vriendin te zijn met het toestel van haar mama. Aan de toon van haar stem hoor ik dat er iets heel erg mis is. Haar man (waarmee we maandag nog feest vierden) heeft een ongeval met de wagen gehad en ligt in het ziekenhuis. Ik sta te trillen op mijn benen en probeer zoveel mogelijk troostende woorden over mijn lippen te krijgen. De slaap wil maar niet komen en dochterlief is ook al niet van plan om me enige nachtrust te gunnen.
Donderdag
Zoon heeft 39,3 graden koorts en kan niet naar school. Na een dutje is de koorts ogelopen tot 40 graden dus weer een suppo. Gelukkig daalt de temperatuur tot een aanvaardbaar niveau en kunnen we weer opgelucht adem halen. Ondertussen wacht ik op meer nieuws van F. Een gemene hoofdpijn steekt de kop op (wat een woordkeuze). Onze vriend moet nog minstens een nacht langer in het ziekenhuis blijven, er blijkt meer aan de hand. 's Avonds breng ik een bezoekje aan het hospitaal en breng ik mijn vriendin naar huis. Ze heeft de laatste tijd al veel doorstaan en is bijna aan het eind van haar Latijn. Ik ben bekaf van al die emoties en val als een blok in slaap.
Vrijdag
Eindelijk een keer behoorlijk geslapen en zo te zien gaat het met zoon ook weer wat beter. Mijn kinderen schaterlachen er weer op los en er volgt weer heel wat trekken, duwen en knuffelen, dus weer bijna 'back to normal'. Hopelijk stijgt de koorts weer niet later op de dag. Vandaag moeten er nog scans genomen worden bij F., ik hoop met heel mijn hart dat de resultaten zullen meevallen.
Op dit moment voel ik me een beetje zo en ik ben helemaal niet dronken. Een weekendje thermae 2000 klinkt mij als muziek in de oren en ik weet dat veel mensen in mijn omgeving daar ook enorm behoefte aan hebben, maar we kabbelen verder als een beekje en hopen dat het weekend ons weer uit het dal zal hijsen.
vrijdag, maart 23, 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Amaai, dat is niet niks wat je daar allemaal hebt meegemaakt! Uit wat ik lees ben je echt een rots in de branding voor man, kinderen en vriendin!
O wat hectish allemaal meid . Ik hoop dat de rust gauw weer wat terugkomt !
Het leven zoals het is met al zijn "ups & downs"
>>pierre du coin
Gelukkig is de steun wederzijds, ik kan ook altijd bij hen terecht.
>>Julia
Ik hoop dat ook en niet alleen voor mezelf, gelukkig is de ene week de andere niet. Op naar de volgende ;p
>>freddy11
Het is zoals tensy flower zegt: het leven is een soep en wij zijn de ballekes. Ik zal maar niet luidop over soep beginnen of ik kan beginnen koken voor ons kleinste soepboerke T.
Pffft wat een week zeg! Hopelijk betert het vlug! Sterkte!
>>comicsken
Merci!
Een reactie posten