Nicie

Wat heb ik gisteravond weer genoten, net als altijd wanneer ik met mijn nicie op stap ga. Nicie is het koosnaampje dat mijn nichtje en ik voor elkaar gebruiken. Als kleine kinderen hadden we altijd ruzie, maar met de jaren kwam ook het verstand en de vriendschap. Door haar heb ik mijn man leren kennen, we zijn vaak samen op vakantie geweest en waren getuige op elkaars huwelijk. Ze is 2 jaar ouder dan ik en de jongste dochter van mijn vaders zus. We hebben een paar gezamelijke trekjes die we geërfd hebben van de familie P. Charmant doodbliksemen met de ogen is daar één van, koppigheid een tweede. Na een halfjaar zijn mijn nicie en ik eindelijk nog eens met z'n tweeên een hapje gaan eten, daar gaat altijd hetzelfde ritueel aan vooraf. Waar gaan we eten? Kweenie, 't is eenders. Voor mij ook, kiest gij maar. Nee, nee kiest gij maar waar we gaan eten...uiteindelijk maakt één van ons een lijstje met interessante plekjes en dan kiezen we er een uit. Vorige keer was dat Fez, een restaurant in Antwerpen met Marrokaanse specialiteiten (een echte aanrader!). Gisteren kozen we voor 'het fondueke' onnodig te zeggen wat je daar op je bord kan verwachten. Het eten is er lekker en à volonté, de prijs schommelt tussen 20 en 30 euro per persoon en de bediening is zeer hartelijk. De sfeer is er gezellig, alleen kan het er op sommige ogenblikken een beetje rumoerig zijn. Uren hebben we zitten smullen, lachen en tetteren. Nadien nog een bezoekje gebracht aan Kid's Rhythm 'n' Blues Kaffee en een optreden meegepikt. Twee mama's aan de toog met een tasje thee, enkel het breiwerkje waren we vergeten, haha! Nadien werden de brave drankjes vervangen door mojito en ice-tea voor bobette van dienst. De tijd ging snel (en hij smeet met een wekker - zegt mijn vader altijd) en tot mijn grote verrassing was het bijna 4 uur toen ik eindelijk mijn bedje zag. Een leuke avond, zeker voor herhaling vatbaar.