Eerste schooldag

Sophocles - “Children are the anchors that hold a mother to life.”

Onze zoon heeft afgelopen weekend koorts gehad, gelukkig voelde hij zich vanmorgen weer kiplekker en kon hij naar school voor zijn eerste 'echte' schooldag. Voorlopig zal het maar voor halve dagen zijn, zodat hij zich wat kan aanpassen aan het nieuwe ritme. Samen met nog twee andere kindjes behoort hij tot de nieuwelingen van de klas. Een beetje gelaten bekijkt hij de drukte om zich heen, als zijn juf op het toneel verschijnt maakt hij bijna een sprongetje in de lucht van enthousiasme, een goed teken. Het afscheid verloopt vrij rustig en er worden geen traantjes gelaten. Er wordt vandaag een verjaardag gevierd en een beetje jaloers bekijk ik de mand met lekkere, zelfgemaakte wafeltjes. Het is een beetje raar met maar één bengel in de wagen en uit gewoonte wil ik mijn zoon bijna uit de auto halen. Even later vertrekken zus en ik naar de markt zonder zoon, dochterlief vindt al de aandacht voor haar alleen wel interessant. Om 12uur05 gaan we samen met oma broer weer ophalen aan school, gelukkig heeft hij nog steeds dezelfde broek aan, geen ongelukjes gebeurd dus. Zijn sjaal en muts ontbreken en plots merk ik dat hij een andere jas aan heeft, ik kijk even in het rond en ja een ander jongetje staat daar met zijn jas, sjaal en muts. Kan gebeuren natuurlijk met zoveel kleine prutsen. "Daarom keek hij zo raar toen ik hem die muts opzette", lacht de juf. Je zou voor minder als je een vreemd attribuut van een ander op jouw hoofd krijgt, haha. Even switchen en hop naar huis met duidelijke tegenzin van zoonlief. Zus is toch wel blij om broer terug te zien en tevreden valt ze in de auto in slaap.
Goedgemutst is broertje aan het zingen, je kan zien dat hij gelukkig is, een pak van ons hart.

Morgen opnieuw naar school en zus...zal noodgedwongen zelf het karretje moeten trekken.