Ons Anneke doet mij regelmatig een glimlach cadeau. Ze stuurde mij het volgende gedicht van Herman de Coninck, het deed mij denken aan onze leuke jaren samen op de schoolbanken.
Foto
Weemoed is een foto van voor twintig jaar.
Familie, nog samen, nog gezond.
Is toen. Met een lijst van nu errond.
Het nu houdt het verleden bij elkaar.
En omgekeerd. Want nu is maar even.
Is opschrikken en vragen:
waar waren we gebleven?
Bij jou. In Die Dagen.
Alles is ver. En de liefste dingen nog verder.
Maar door het verleden wordt het bij elkaar
gehouden, als schapen door een herder.
Herman de Coninck (1944-1997)
uit: Met een klank van hobo (1981)
1 opmerking:
Mooie herinneringen neem je altijd met je mee !
Een reactie posten