*** met peren

Indien mijn taalgebruik u zou beledigen, de goden mogen mij neerbliksemen, I don't care. Sta mij toe u de verloop van mijn avond toe te lichten. De kinderen liggen in bed, manlief kijkt 4400 op tv, ik wil mijn edele achterwerk net in de zetel ploffen om een mooie avond strijken tegemoet te gaan als plots.........BANG. Een klap van jewelste. In een spurt van 2 seconden sta ik buiten op straat, een witte wolk komt mij tegemoet. Voor onze deur ontrafeld zich een scène die gestolen zou kunnen zijn uit een actiefilm. Uit een dampende wagen komt een vrouw met haar zoontje gestapt. Ze davert over het hele lijf, heeft pijn aan de scheen en haar neus doet zeer, haar zoontje heeft gelukkig niets. Ondertussen komen de buren uit hun huizen gestroomd alsof het mieren zijn die vluchten voor water. De vrouw roept: zij kwam op mij afgereden, die is gek, ik kon niks doen, de auto werd weggeslingerd. Op dat punt besef ik dat er nog een auto bij betrokken is. Vlug noteer ik de nummerplaat, je weet maar nooit. Ik bel de politie maar zie dan dat een buurman al in gesprek is met hen. De buurvrouw en ik bekommeren ons over het slachtoffer en haar zoon tot de ambulances aankomen. De bestuurster van de andere wagen heeft ondertussen om sterke koffie gevraagd (?!) of nee water is goed. De 2 liter is bijna meteen verdwenen. Het is op straat een drukte van jewelste, auto's en bussen moeten zich een weg banen tussen autowrakken, mensen (of ramptoeristen) en de ambulances. De politie (het talrijke gezelschap van 2 personen) komt, kijkt, knikt en schrijft. De ziekenwagens vertrekken en wagens worden getakeld. En dan...voor de eerste keer in mijn leven, mag ik in een politiecombi zitten, want rarara op welke auto is de dame uitgeweken? Juist ja de onze. Ik zeg het u de goden zijn ons vies gezind! We hebben samen met de buren en de politie grapjes gemaakt, nieuwe banden zijn gesmeden, ik hield mij sterk, maar ik geef toe mijn hartje weent.