Met de voeten op de grond,
zo zijn er velen,
anderen wringend in alle bochten,
opgeslokt door hun omgeving.
Gij misschien dan wel boven aan de top,
maar toch verschrikkelijk eenzaam,
oh mijn groene sperzieboon,
wat zult gij mij lekker smaken.
-------------------------------
Blozen doet ge niet mijn liefste,
ge ziet groen van jaloezie.
Let maar niet op haar,
der rooie kaken vertonen barsten,
vanbinnen is ze rot.
Uw tijd zal komen,
ge zult het zien,
ge wordt de allermooiste
al was t maar in mijn dromen.
--------------------------------
Gij verleidster aller wezens,
ziet u daar nu staan.
Uw parfum lokt mij tot u,
helaas ge zijt nooit alleen.
Uw nectar wordt gedronken,
liefde geeft ge vrij.
Zo weinig vraagt ge in de plaats
de ware bent gij voor mij.
----------------------------------
Inspiratie uit de tuin met dank aan de heer sperzieboon, mevrouw tomaat en mevrouw lavendel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Heel mooi... tot ge leest waarover ze feitelijk gaan. Dan ... rofl! Hebt gij ook al een kikker gelikt?
>>alcyon
Nee liever ni en ook geen paddestoelen gegeten, t is al erg genoeg met mij gesteld.
Amai zware kost, haha.
>>buddha
t blijft gelukkig niet op de maag liggen ;.)
Ik heb nooit eerder zulke poëtische ontboezemingen aan het adres van tuingewassen gelezen. Volgende stap: 's avonds de tuin in, voorzien van een gitaar, teneinde een serenade te brengen aan je geliefden.
En dan hebben jullie nog niks gehoord, wacht maar eens af tot ik de late aardappelen begin te rooien.....
Dan worden er aardig wat kikkers gelikt.
Mvg Eduardo
Prachtig!
Een reactie posten