Schatjes

Op 15 augustus is het traditioneel Rubensmarkt in Antwerpen. Normaal houd ik niet van die drukte, maar na al die regen waren de kinderen en ik het beu om binnen te zitten. Als mijn man uit werken is ga ik er vaak alleen op uit met de kinderen, dus kochten wij een dubbele buggy of tandem zoals dat heet. Nu zijn die dingen al zwaar op zich en met de kinderen erin duw je toch al gauw een 25 à 30 kilo vooruit. Omdat ik weinig geduld heb begin ik al snel te slalommen en wijk ik niet voor tegenliggers. Voordien deed ik dat uit beleefdheid wel maar je geraakt dan echt nergens met zo'n buggy. Iedereen springt er nog liever in dan plaats te maken. De eerste halte maak ik bij een kraampje met mannen die Noord-Afrikaanse roots schijnen te hebben, al zou je het aan hun tongval niet horen. Asteblieft schatje en wa zalt veur a zen chouke! Mijn zoon geeft hem de allerliefste glimlach want hij heeft al lang gezien wat de jongeman staat aan te prijzen: owijven of beter gezegd olijven. Hij is er dol op en dat voor een manneke van 2 jaar. De man is duidelijk gecharmeerd en daar vaart ook moeder wel bij, we mogen lekker veel proeven. Ik koop een bakje olijven en met een laatste merci schatteke ga ik verder op stap. Al meer op mijn gemak besluit ik mijn tocht verder te zetten en een paar kraampjes verder is het weer hetzelfde: Allez schattekes goei dreufkes hier hé, pruuft ne keer hoe lakker en die mouchekes kreg der verniet ba, die kunde gebroaken as dakizolase. Mijn humeur wordt er alleen maar beter op ook al zit het weer niet echt mee. De voormiddag is voorbij en de kinderen hebben zin in hun middagdutje dus rijd ik goedgemutst naar huis met een buggy vol olijven, gevulde speculaas en een broodje maatjes. Het zal in schril contrast staan met woensdag want dan is het markt waar ik woon en dan ben ik weer gewoon "madam". Maar vandaag is het moederdag en vandaag ben ik ieders schatje.